ژئوشیمی و پتروژنز دایک های لامپروفیری پالئوزوئیک زیرین تا میانی روستای حور، شمال شرق کرمان

در شمال شرق کرمان و در مسیر راور در اطراف روستای حور، سنگ های دایکی در سازندهای دوره زمانی پالئوزوئیک زیرین تا میانی نفوذ کرده اند. رنگ سنگ ها تیره و بافت ناهمسان دانه در آنها خودنمایی می کند که ناشی از قرار گرفتن فنوکریست های آمفیبول قهوه ای و پیروکسن در زمینه ای دانه ریز است. فنوکریست های موجود به ترتیب فراوانی شامل: آمفیبول های کلسیک، کلینوپیروکسن و اولیوین های پسودومورف است. فابریک ناهمسان دانه این سنگ ها در کنار فنوکریست هایی که تنها از کانی های مافیک تشکیل شده از ویژگی های سنگ های لامپروفیری است. نتایج محاسبات نورماتیو نشان از وجود لوسیت و نفلین و فقدان کوارتز در نورم دارد. بر طبق مطالعات کانی شناسی و ژئوشیمیایی این سنگ ها درگروه لامپروفیرهای آلکالن قرار می گیرد و شاید از نوع کامپتونیت باشد. میانگین اکسیدهای al2o3، k2o، mgo، na2o، sio2 و tio2 به ترتیب برابر (92/12، 64/2، 98/9، 29/1، 35/39 و 44/3) درصد وزنی است. در تمامی نمونه ها میزان k2o بیش از na2o است و نسبت k2o/na2o بیش از یک است که نشان دهنده طبیعت پتاسیک سنگ های مورد اشاره است. در دیاگرام های عنکبوتی همه نمونه ها غنی شدگی در عناصر لیتوفیل نشان می دهد و در نمودارهای تمایز تکتونیکی در محیط کششی درون قاره ای واقع می شود. بررسی نمودارهای عنکبوتی نشان می دهد لامپروفیرهای این منطقه از hfse و همچنین، مواد فرار دارای غنی شدگی است. به طور کلی، این لامپروفیرها از یک گوشته غنی شده لرزولیت گارنت دار تحت تأثیر درجه ذوب بخشی کم (2 تا 5 درصد) تشکیل شده اند.